قرار عاشقی ..

بسمه تعالی

شکستم تا تو پا بر جا بمانی

همیشه زنده  و  پویا بمانی

بیارم ماه را در زیر پایت

سرافرازانه پا بر جا بمانی

تمام عشق را در قاب کردم

که در آیینه ی زیبا بمانی

گرفتم دامن مهر و وفایت

که برگردی و در  اینجا بمانی

قسم خوردم که مجنون تو باشم

برایم تا ابد لیلا بمانی

قرار عاشقی امضاء نمودیم

که هم امروز هم فردا بمانی

شدم آدم که همراه  تو باشم

کنارم باشی و حوا بمانی

جواد مهدی پور

هوای عاشقی ..

                     بسمه تعالی

شبی از هزار شب ها که من از تو مینوشتم

به هوای باتو بودن که تویی  تو ، سر نوشتم

تو که باشی ای قرار دل بیقرارم ، آنروز

بخدا غمی ندارم که تویی گل  بهشتم !

و برای تو نوشتم که من از تو مینویسم

تو هم از سر رفاقت شدی آینه سرشتم

چه هوای دلنشینی به تو داشتم همیشه !

به تو از دلم نوشتم که من عاشق تو گشتم

تو هم از صمیم مهر و سر عشق آسمانی

به من اینچنین نوشتی " به تو گرم هست پشتم " !

همه هست آرزویم که همیشه با تو باشم

بهمین صفای نابت همه تخم مهر کشتم !!

و تو ای نگار دلکش که قشنگ و دلربایی

تویی آسمان آبی و من از نفیس خشتم !

جواد مهدی پور

محراب نماز ..

                    بسمه تعالی

باز ابروی تو محراب نمازم شده است
با تو در خلوت شب  راز و نیازم شده است

گره ِ سلسله ی موی تو را من زده ام
بارها این گره از سوی تو بازم شده است

تو چه از عاشق زانو به بغل می خواهی ؟
که مرا این همه اندوه تو سازم شده است !

من به زیبایی چشمان تو ایمان دارم
که همان غمزه ی جادوی تو رازم شده است

پلک بر هم که گذاری دلم آشفته شود
این اشاره همه ی حکم جوازم شده است

پرچم صلح  که افراشته ای بر سر من
باعث فخر من و اوج فرازم شده است

متحیر شده ام از حرکات لب تو
بر لبم آمده و سطح ترازم شده است

جواد مهدی پور

مرغ هما ..

                       بسمه تعالی

پریشان خاطرم کردی  ، پریشانی چرا  جانا ؟

تو با زلف پریشانت ،به آغوشم بیا  جانا !

هوای بی تو بودن را نمیخواهم ، نمیخواهم

بیا با من بمان در کنج این ویرانه ها  جانا

چنان ازمسجد و منبر تو بیزاری و می نالی

که من میخانه ها کردم برای تو بنا  جانا

تو با من عهد بستی که فراموشم نخواهی کرد

و من دیشب برای عهدمان کردم دعا  جانا

نشستم بر سر کویت به  امَیدی که می آیی

عبورت بشکند  تندیس این بتخانه را  جانا

نه بختی یار شد با من نه اقبالی نصیبم شد !

تویی بر دوش من آن مظهر مرغ هما  جانا

دل و جان دادم از روزی که در دام تو افتادم

تو را بیگانگان کردند از این دل جدا  جانا

به بد نامی کشید آخر زلیخا در مقام عشق

تو اما پای عشقم ماندی و کردی وفا جانا

جان منی ..

بسمه تعالی

تو را با جان و دل میخوانم ای گل دوستت دارم

من از بادی که گل را میکند پرپر ، چه بیزارم !

به فروردین قسم ، اردیبهشتم را تو میسازی

که در خرداد هم گلها برای دوست میکارم

چنان در قلب من جا کردی ای آهوی زیبایم

که در آغوش گرمت عاشقانه بر سر دارم

من از دامان مهر تو گرفتم تا شفا یابم

چنان افتاده ام از پا و در کوی تو بیمارم

من از زیبایی روی تو با مهتاب می گویم

و در بزم وصالت تا سحر با ماه بیدارم

چراغانی کنم با چلچراغ عشق کویت را

تمام کهکشان را زیر پای دوست می آرم

چنان در جان من رفتی که تا جان در بدن دارم

تو را با جان و دل میخوانمت ای بهترین یارم

گلی از بوستان عشق ، با این روی زیبایت

گلستان میکنی جان را و من در فهم گلزارم

بی تو هرگز ..

بسمه تعالی

در جواب نامه  گفتی آشنایت نیستم !!

روی خود را بر نگردان ، تا بگویم کیستم

مهر لب های مرا بر  گونه ات حاشا مکن

خوب بنگر تا ببینی نازنینا  ، کیستم !

بار سنگین فراقت را تحمل میکنم

تا تو بر گردی در اینجا منتظر می ایستم

غافلی از این دل دیوانه ی من سالها

ترسم آن موقع بیایی که ببینی نیستم

تا شنیدم با رقیبان بزم عیش آراستی

خون دل ها خوردم و شب تا سحر بگریستم

کاشکی با اینهمه نا مهربانی های تو

در توانم بود بی تو ، لحظه ای می زیستم

کاش ... ای کاش ..

ولی نمیتوانم ..

به تو عادت دارم ..

بسمه تعالی

 

 

من به زیبایی چشمان تو عادت دارم

همچنان بر اثر غمزه ی تو بیمارم

لشگر عشق اگر گوش به فرمان تواند

من به حکم تو بر این لشگریان سردارم

فکر دلتنگی تنهایی خود را کردم

بار سنگین غم از دوش تو بر می دارم

خار هایی که به دور چمنت می رویند

میکنم با مژه و بوته ی گل می کارم

و علیرغم ارادت که برایت دارم

عاشقی هستم ات ای دوست که بی آزارم

در مصاف همه ی تیر و کمان رقبا

لاجرم گرم دفاع هستم و در پیکارم

تو از اندیشه ی من باز چرا می پرسی ؟!

مثل آیینه عیان است در این آثارم

دوست دارم که نگاهم کنی ای سرو روان

من به زیبایی چشمان تو عادت دارم