پیمانه را گم کرده ام ..

بسمه تعالی

لابلای دفترم  افسانه را گم کرده ام

 

شمع سوزانم ولی پروانه را گم کرده ام

جایگاه اصلی ام میخانه های شهر بود

 

من در این میخانه ها پیمانه را گم کرده ام

 

سر به روی شانه هایت می نهادم تا سحر

 

باز کن آغوش خود را شانه را گم کرده ام

 

قسمت ابن السلام وقت شد لیلای من

 

آرزو های دل دیوانه را گم کرده ام

 

مرغک بی آشیانم ، می نشینم در حرم

 

 ترس از صیاد دارم  لانه  را گم کرده ام

 

خواستم بر گردم از راهی که بی تو رفته ام

 

یک نشانی هم ندارم  خانه را گم کرده ام

 

شاهباز عشق بودم در ورای آسمان

 

چند روزی هست آب و دانه را گم کرده ام

 

جواد مهدی پور