تمنای وصال ..

بسمه تعالی

تمنای وصالت کردم آخر سر نشد ، باری

فراقت شد نصیبم ، قسمت یک عمر ناداری

اگر چه خوب میدانی ، تو را من دوست میدارم

دوباره از تو می پرسم ، به جان من بگو ، آری

اگر من داغ مجنون کرده ام ، لیلا تو میدانی

که وقتی باز می آیی ، نخواهم داشت بیماری

چنان در بند گیسویت بدام افتاده ام  جانا

فدای نام لیلایت ، تو خود کاری بکن ، کاری

فریبایی ! به یک غمزه ، دل و دین بردی از دستم

که در افسونگری گویی ، تو داری مهره ماری !

جدایی تلخ بود اما ، ندارم جز شکیبایی

نمیدانم که از من باز هم  مهری بدل داری !؟

سر خود را نهادم بر سر کوی تو ، دلدارم

به امیدی که این دل را دهی یکبار دلداری

همان یک لحظه اول که با من عهد می بستی

قسم خوردی که لیلا باشی و مجنون نیازاری

شبی که رفتی از کویم ، تو گفتی باز میگردی

مبادا بشکنی پیمان ، نباشد این  سر کاری !!

غزل را ای غزال من ، به نام تو بیارایم

 که هر کس این غزل خواند به هر جا میکند جاری

جواد مهدی پور