نصف النهار ..

بسمه تعالی

برکه بارانی ام ، مهتاب را گم کرده ام

در کنار رودخانه ،  آب را گم کرده ام

چشم هایم باز می ماند  نمی بیند ولــی

در شب مهتاب ،  راه خواب را گم کرده ام

خط چشمان تو از نصف النهار دل گذشت

بین ابروهایت ، اسطرلاب را گم کرده ام

تاب گیسو های تو بی تاب می سازد مرا

تار مو می تابم اما    تاب را گم کرده ام !

عکس بسیارست از سیمای دلدارم  ولی

در دلم جا نیست ، جای قاب را گم کرده ام

واژه ها  معنای دیگر می دهند این روز ها

در کتاب عشق ، شعر ناب را گم کرده ام

با سیاست حزب را در شهر ما سر می برند

از جناح راستم ، احزاب را گم کرده ام

جواد مهدی پور

----------------------------------------

عقل و عشق ..

برکه ی بارانی ام  اما تو یک  دریـــاستی

نقص بر می خیزد از آنجا که باشد کاستی

خود به حیرت مانده از سیمای تو نقاش عشق

مینیاتوری که  با اندام  خود آراستی

خواستم تا دل به چشمان تو بسپارم  ولـی

چشم بستی ناگهان از جای خود برخاستی

عشق نامـوسیت که  آیینه ها رو کرده اند

شاعر بیدل که باشی ، در دلت غوغاستی

عقل تو با عشق هنگامی به یک جو می روند

کز دلت جوشند دائم  ،  چشمـــــه های راستی

در همان لحظه که جامم را به دور انداختی

تازه فهمیدم مرا از جان و دل  می خواستی

من تمام خوبرویــان جهان را  دیده ام

ای گل زیبای من از هر گلی زیباستی

جواد مهدی پور

آیینه ی اخلاق پیغمبر (ص) ..

بسم الله الرحمن الرحیم

یا علی مددی

خورشید عالم را منــــــــــور کرده رویت

مهتاب باشد   روز و شب در جست و جویت

ای آنکه در آیینه ها  ثبت است نامت

عالم فدای سایه ی  یک تار مــــویت

گل در گلستان رنگ و بویی از تو دارد

"  گل های عالم را معطر کرده بویت  "

از زُهره  نورانیست  بانوی دو عالم (س)

با یازده مهتـــــــاب  می آید  بسویت

سجاده می گرید به هنگام عبادت

 

 محراب دلخون می شود در آرزویت

یک قطره مروارید از دست تو افتاد

دریا مطهر گشت  از آب وضویت

پا در رکاب عشق بودی با پیمبر (ص)

در ازدحام کافران روبرویت

دل در تب لبیک گفتن می خروشد

لبیک گوید با لب لبیک گویت

من تشنه می مانم اگر ساقی نباشی

مست اند جمله تشنه کامان از سبویت

آب تمام رود ها  از چاه جــاریست

چاهی که مبهوتست از سرّ مگویت

وقتی برای ابرها هم    آب دادی

یک آسمان شد   وام دار آبرویت

دشمن هم از هر کس به تو محتاجتر بود

حتی برای خدعه ، می آمد به کویت

آیینه ی اخلاق پیغمبر (ص)  تو هستی

روح الامین  در آرزوی خلق و خویت

در حوزه ی تعریف اخلاقت همین بس

در اوج قدرت مهر ورزی بر عدویت

جواد مهدی پور

رنگ عشق ..

بسمه تعالی

عشق را دیوانه ها رو کرده اند

خانه را با کعبه همسو کرده اند

عشق از روز ازل سرّ مگوست

رنگ او را مثل گیسو کرده اند

باده ی میخانه ها کم می شود

سامری ها باز جادو کرده اند

شیشه ی خالی نباشد سر به مُهر

مِهر را از قلب  جارو کرده اند

عشق را با عقل معنی می کنند

با خیال خار ، گل بو کرده اند

در صراط مستقیم  آهسته رو

راه را نازکتر از مو کرده اند

جواد مهدی پور

شاعر تو هستی ..

بسمه تعالی

من شعر می گویم ولی شاعر تو هستی

پای مرا بر گیسوانت  سخت  بستی

بت ساختم از چشمهایت   می پرستم

اما تو یک بت ساز دیگر می پرستی

راه گریزی نیست در دام تو هستم

صیاد جانم  بر سرم بگذار دستی

رعناترین آهوی زیبای منی  تو

 خوش آمدی محبوب من  بردل نشستی

دیوانه با آزاده بودن فرق دارد

 گفتی که یک دیوانه ام یک دل شکستی

دیوانه ام در مکتب میخانه ی تو

یک نکته گفتی از هزاران درس مستی

آنگاه که عاشق شدی ، دل داده هستی

وقتی که دل دادی تو  از هر بند رستی

جواد مهدی پور

شرط مسلمانی ..

بسمه تعالی

مرگ   پایان غم انگیز گل افشانی نیست

و سلام ، آخر هر گونه  سخنرانی نیست

بر غزالی که به زیبایی خود می نازد

دل نبازید  که آهوی گلستانی نیست

طرح لب های تو جوریست که باید بوسید

مستحب است ولی  شرط مسلمانی نیست

رنگ آن گل که نشد سبز و سفید و قرمز

بهترین گل هم اگر خوانی اش ، ایرانی نیست

آسمان دلم از ابر بهاران خـ.............ـالیست

چند سالیست که قحطی شده بارانی نیست

شهر خالی شده از خاطره ی عاطفه ها

دیر وقتیست که یک رابطه ، انسانی نیست

عاشقی سختترین مرحله زندگی است

عشق را ساده تر ، آن گونه که می دانی نیست

جواد مهدی پور

فتنه ی شهر ..

بسمه تعالی

دیدن صورت تو ، عادت این آینه هاست

آنچه دلگیر کند آینه را ، فــــــــــــــــــــــــــــاصله هاست

مرگ پایان غم انگیز گل افشانی نیست

هر بهار آینه ی پاسخ این مسئله هاست

عشق از پا نمی افتد ، اگر عاشق باشی

آنچه کمرنگ کند عاطفه ها را گله هاست

مهر ورزی کن و بگذار که گل خوش باشد

عمر مجموعه ای از سبزترین ثانیه  هاست

دل آیینه اگر تنگ شود  خرده مگیر

علت تنگدلی از کمی حوصله هاست

سخن از سلسله ی موی تو پیچده بهم

فتنه ی شهر از آشفتگی  سلسله هاست

بم ِ دل لرزد اگر   سینه بلرزانی تو

خانه ویرانیم  از لرزه ی این زلزله هاست

جواد مهدی پور