چشم عبرت ..

بسمه تعالی

دست از دامانِ گیسویت اگر بر داشتم
گریه ی آینه را  در دستِ دیگر داشتم

رفت آن روزی که در میخانه ساغر می زدم

در کمر بگذاشتم ، دستی که بر سر داشتم

جای اینکه چشمِ خود را حلقه ی درها  کنم

کاش در دل ، حلقه ی اُمّید ، بر در داشتم

از شکستِ آرزو  هر چند بودم تنگدست

صد هنر در دیده ی تنگِ توانگر داشتم

مثل شانه ، می شدم خاموش با چندین زبان

جا اگر در لای آنِ زلفِ مُعَنبَر داشتم

رشته ی پروازِ من چون بوته ی خوابیده بود

در هوای سرو ، با خود  فکرِ شهپر داشتم

عمر، ضایع شد مرا ، با قفلِ وسواسِ خِرَد

از جنون ، آتش به کلک و برگِ دفتر داشتم

آهِ خشک از سینه ی سوزان من بیرون نرفت

جایِ خون ، هر چند در دل   آبِ کوثر داشتم

غیر از عبرت ، گنج در دولتسرای دل نبود

چون صدف در سینه ی خود ، چشمِ گوهر داشتم

آینه ..

بسمه تعالی

نقشِ هر آیینه ، روی دلکشِ زیبا ی تو ست

در گلستان صحبت از اندام سرو آسای تو ست

آنچنان زیبایی ای آیینه رو ، در بوستان
پیش گل ها حرف دائم از قدِ رعنای توست

.

.

.

سکوت ..

بسمه تعالی

سکوت را نشکستی ، شکست بی تو سکوت
و پای مهر و مرامت نشست بی تو ، سکوت

سکوت ، بی تو همیشه چقدر دلتنگ ست
که عهد با کسی اینجا نبست بی تو سکوت

سکوت ، سر خطِ قاموسِ اعتبارت شد
شناخت پای خودش را ز دست بی تو سکوت

سکوتِ مردِ عمل ، ضعف و ناتوانی نیست
نفیرِ سرخ بلندِ تو اَست بی تو ، سکوت

به اَبر می رسد آخر کسی که چون سرو ست
به رغمِ رعدِ اَبَر اَبر ، هست بی تو ، سکوت

نشست پایِ عمل با تو ادعای سکوت
به احترام تو از جا نَجَست بی تو سکوت

سکوت را تو به ما یاد دادی ابراهیم

بلند هست و رسا ، نیست پست بی تو سکوت