رجعت ..

بسمه تعالی

چون طلبکارِ حضورم ، لب به غیبت وا نکردم
عیب خود را دیدم و از دیگران پیدا نکردم

مُهرِ خاموشی زدم بر دور باشِ هرزه گویان
در امان تا باشم از زخمِ زبان ، لب وا نکردم

آبرویم را مُبدّل چون صدف کردم به گوهر
کاسه ی دریوزگی ، لبریز از دریا نکردم

در طلاقِ اهلِ غیرت نیست استغفارِ رجعت
از خدا جویان طلب ، سیم و زرِ دنیا نکردم

پای در دامانِ تسلیم و رضا  وقتی کشیدم
هر چه آمد بر سرم در زندگی   پروا نکردم

دیدم اوراق حواسم می کند شهرت پریشان
خویشتن را ، مثلِ خورشیدِ جهان آرا نکردم

نیست چون معراجِ سنگ از دست بالا کردنی بیش
با گرانجانی هوای عالمِ بالا نکردم

از همان اول که دیدم معجزِ پیغمبرِ عشق
تُحفه ی جان را قبول از نَفحه ی عیسی نکردم

سعی کردم در بهاران بگذرد فصل خزانم
در ورق گرداندنی ، امروز را فردا نکردم