قصاص ..

بسمه تعالی

زمانی ، کار انسان می شود  شیطان پرستیدن

ندیدن ، می شود خُفّاش را  اسبابِ شب دیدن

به غفلت نگذران ، تا دامنِ منزل به دست آری

دو چندان می شود راه    از میانِ راه   خوابیدن

بهارِ خنده هایت را ، شبیه غنچه  پنهان کن

که شوید صورتِ گل را به خون ،  بی پرده خندیدن

سزاوار ست   جرمِ بوسه دادن را  ببخشایی

قصاصِ این گناهِ سهل ، باشد سخت  لرزیدن

کمر خم می کند  بارِ گران چون  ناتوانان را

نباید  سخت  از بیمارها ، احوال پرسیدن

نسازد  خارخارِ حرص  را  کمتر ، زَر  افزودن

که افزون می شود دام از قبالِ دانه پاشیدن

ندیدم محرمی ، با سنگ خاره دردِ دل کردم

شبیه کوهکن شد  کارِ من  آدم  تراشیدن

به دل خوردن قناعت کن ،  اگر تکریم می خواهی

که روی مرغ را بر خاک ساید  دانه بر چیدن

شبیهِ حلقه ی پرگارِ هستی  ، حولِ مرکز باش

ندارد حاصلی ،  بیهوده  دورِ خویش چرخیدن