زخمه ی ساز ..

بسمه تعالی

چقدر فاصله از من به پای تو دور است 

چقدر سایه ی من از تن تو مهجور است 

صدای پای خزان ، پیش از این نمی آمد 

مدار چرخش فصل بهار ، ناجور است 

شکست قبضه شمشیر و تیر زهرآگین

تمام سلطنت جور ، پای در گور است 

اگر چه لاله بریدند در مصاف خدنگ

مگو که گل شدن ما ، حکایتی دور است 

بزن به زخمه ی ساز دلم که می نالد 

ببین چگونه گل از زخم تیشه رنجور است 

تبر تبر همه زخم است سینه ی آهو

دلی که خون شود از این اشاره ، مأجور است 

به احترام تو ، آیینه عشق عریان گشت !

دریغ ، چشم عفافت ، هنوز هم کور است

جواد مهدی پور