جام شفق ..

جام شفق ..

گاهی برایت بی سبب سر می کشیدم

با دیدنت بر آسمان پر می کشیدم

من شاعرم ، ای کاش یک نقاش بودم

تا بر لب سرخ تو ساغر می کشیدم

یا از درخت واژه های آسمانی

گلواژه می چیدم ، صنوبر می کشیدم

آیینه را بوم خیالم می نمودم

یک صورت زیبا ز دلبر می کشیدم

وقتی کنار بوستانت می نشستم

از دور ، بوی عود و عنبر می کشیدم

در عالم عشقم اگر می آمدی تو

از زندگی تصویر برتر می کشیدم

تنها نمی ماندی اگر دل برده بودی

با دل به دشمنگاه ، لشکر می کشیدم

سر می بریدم تشنگی را زیر باران

بر روی دریا شکل اصغر می کشیدم

با زخم های ظهر عاشورای خونین

من عصر عاشورای دیگر می کشیدم

زنجیر می بستم به پای نابکاران

 گاهی به آن ور ، گاه این ور می کشیدم

حتی برای خاطر تسکین زینب س

سرهای روی نیزه ، کمتر می کشیدم

ای کاش من هم در رکاب عشق بودم

یک جرعه از جام شفق سر می کشیدم

جواد مهدی پور